EJDERHA
Akşamın karanlığında, pencereden bir çift hüzünlü göz, yalnız sokağın ışıklarına, sonra da arkasına dönüp boş salona bakıyordu. Rüzgâr vardı. Yağmur yoktu. Yağmur olsaydı, içinin ağlama sesleri yağmurun sesline karışacaktı. Camdan uzaklaşan kadın, yaşlı gözleriyle evinin salonunu adım adım yürüdü. Sonra cama doğru tekrar yürüdü, yine dışarı baktı. Düşündü. Yalnızlık mı acı veriyordu? Yaşadıkları mı yoksa ? Okumaya devam et